dwukrotnie zerwać, jednak za każdym razem robił wielką aferę

Bardziej miała na względzie pozostałych, nie znanych jej jeszcze gości, szczególnie Adelę, o której wiele słyszała, i młodego Gilesa Fabiana. Oriana lubiła mieć pewność, że przyćmi w towarzystwie każdą inną pannę i zrobi wrażenie na mężczyznach.
jeszcze przed kilkoma dniami uważała, że jest w nim zakochana.
- Czy to oświadczyny? - Uniosła pytająco brew.
udało się jej zwieść Willow. - Chcę najpierw skończyć rozdział.
- Cześć, dziewuszko - powiedział.
- Zastanawiałem się... - Pochylił się do przodu. - Nie zna
- Zatrzasnęła za sobą drzwi sypialni.
Nie, to niemożliwe, musiała się pomylić! Nie mógł jej pragnąć!
z kimś o tym porozmawiać!
Rzeczywiście Chop miał masę dowodów na potwierdzenie swojej wersji wydarzeń. Choć moralnie był nikim, swoje interesy prowadził z iście diabelską pedanterią. Dokumentował wszystko i wszystkich. Nie przechwalał się, gdy twierdził, że posiada klientów, którzy mają znacznie więcej do stracenia niż Hope St. Germaine. Miał układ z prokuratorem okręgowym, który go chronił i bronił. Chociaż tym razem nawet on nie mógł mu pomóc.
- Spokojnie. Spadł pan z konia, musiałeś się pan nieźle poturbować.
wkroczył Scott Galbraith. Wyglądał zniewalająco w ciemnoszarym
zrobisz mi przysługę, zabierając ją wreszcie z butiku. Nawet
nonszalancją obojętność. Bywało, Ŝe wychodził z gabinetu i obserwował ją z drugiego

A wtedy Bentz będzie na niego czekał.
– No tak, pewnie pamiętasz... Phyllis jakaś tam. – Przyglądała mu się uważnie. – Nie
– Rozmawiałem z Petrocelli przed kilkoma godzinami. – Hayes spojrzał na zegarek. –
czerwonej sukienki?
Rozglądała się dokoła, ale pod pokładem było niewiele, jeśli nie liczyć śmieci i
Hayes obracał szklankę w dłoniach.
ale potem o tym zapomniał.
grozi.
zakurzoną szybę.
– We własnej osobie.
Trawka, amfetamina, kokaina, prochy – ma wszystko.
Bentz nie odwrócił się, cały czas przeczesywał wzrokiem mroczną kipiel w dole. Gdzie
zbrodni.
Rozdział 17
stamtąd wyjedziemy.